Kuna w dachu – oczami eksperta
Z czym masz do czynienia?
Kuna domowa (Martes Foina) to drapieżny ssak z rodziny łasicowatych występujący niemal w całej Europie, chłodniejszej części Azji, aż po terytorium Chin, a także na kontynencie amerykańskim.
Jest gatunkiem synantropijnym, to jest przystosowanym do życia w środowisku przekształconym przez człowieka, ze szczególnym upodobaniem do zamieszkania w wełnie mineralnej izolacji dachów obiektów budowlanych z więźbą drewnianą. Ten z pozoru sympatyczny futrzak o brązowej lub szarobrązowej barwie sierści, długości ciała do niespełna 60 cm i wadze maksymalnie do 1.8 kg charakteryzuje się wydłużonym ciałem, krótkimi łapami, ostrym pysku z trójkątnymi uszami i puszystym ogonem o długości do 30cm. Obecnie na świecie żyje 8 gatunków kun a najbliższą krewną kuny domowej jest kuna leśna (Martes Martes), od której różni się rozwidloną białą plamą na piersi, nagimi opuszkami palców i stóp oraz drobnymi cechami anatomicznymi. Od niepamiętnych czasów kuna jawiła się w opowieściach jako szkodnik buszujący w kurnikach i czyniący szkody w inwentarzu żywym, porywając małe ptaki i kradnąc ich jajka. Dziś częściej mówi się o kunach jako szkodnikach czyniących szkody w pojazdach, w których przegryza elementy gumowe silnika (węże, peszle) i niszczy instalacje elektryczne. Ze szczególnym upodobaniem traktuje elementy z tworzyw sztucznych, to jest przewody gumowe i przewody silikonowe turbiny, intercoolera czy chłodnicy, zawierające w sobie domieszkę bieli tytanowej (dwutlenek tytanu). Jeśli rano w Twoim (nawet nowym) samochodzie zapali się tak zwany „check engine”, zalecamy w pierwszej kolejności otwarcie maski i sprawdzenie czy nie występują widoczne uszkodzenia wspomnianych elementów.
Jednak nieporównywalnie większe szkody materialne kuna domowa powoduje w poszyciach dachów budynków, ze szczególnym uwzględnieniem dachów o konstrukcji drewnianej ocieplonych wełną szklaną lub skalną. Co ciekawe, w internecie stosunkowo od niedawna (od kilku lat) pojawiają się artykuły i informacje na ten temat. Z naszych doświadczeń wynika, że większość domów, których dachy ocieplono izolatorami mineralnymi miało lub ma lokatorów w postaci kun domowych, a bardzo duża ilość właścicieli domów jest tego nieświadoma!
Dlaczego kuna domowa tak lubi wełnę mineralną?
Względna plastyczność wełny szklanej umożliwia kunie drążenie tuneli w przestrzeniach między krokwiowych, wygniatanie i formowanie legowisk i gniazd w zamkniętych przestrzeniach przy ścianach kolankowych, murłatach oraz pod oknami i nad oknami dachowymi. Wełna szklana jest materiałem zapewniającym bezwładność cieplną i odpowiednią dla bytowania kuny temperaturę. Co istotne również dla posiadającej często pasożyty kuny, wełna szklana jest dobrym materiałem ciernym, o który czyści ona swoją sierść. Należy wspomnieć, że drobne, drażniące i szkodliwe dla człowieka igły wełny szklanej nie powodują u niej żadnego dyskomfortu!
Kuna nie stroni również od posiadającej podobne właściwości fizyko-chemiczne wełny skalnej (kamiennej). Reasumując, można śmiało twierdzić, że izolacja w postaci wełny mineralnej jest naturalnym środowiskiem dla schronienia i legowiska kuny domowej, czynnikiem bezpośrednio ściągającym to zwierze do naszych domów. Dostęp do izolacji mineralnej kuna uzyska bez problemu przedostając się poprzez inne, neutralne dla niej rodzaje izolacji, takie jak styropian czy pianka PUR, z łatwością je przegryzając.
